“Beni terk etme!” demiştim geçen yazımda. Sonunda on beş yıllık can dostumuz bizi terk etti. Uykusuz geçen bir gecenin ardından yüreğim paramparça, acım boğazıma düğümlenmiş, gözyaşlarıma hükmüm geçmiyor. “Oğlum” diye seslendiğim Zeytin’im bu gece ilk kez evinden uzakta uyudu. Üşüdüğünde patisiyle dokunup battaniyenin altına giren başını dizlerime yaslayan Zeytin, bu gece toprağa baş koydu.

“Her canlı ölümü tadacaktır.” bunu biliyoruz elbette… Bizler günün birinde öleceğimizi bilerek yaşıyoruz. Yaşadığımız süre içinde ne kadar can kaybediyoruz. Her ayrılık insanın içinden bir parça koparıp götürüyor bilinmezlere… Ah Zeytin, sensizlik bu kadar mı acıtacaktı canımı! Gözyaşlarım istemsizce akıyor. Bağıra bağıra ağlamak istiyorum. Kızım Sena, üzülmesin diye gözyaşlarımın çoğunu içime akıtıyorum, söz yaşlarımın pek azını da kâğıda döküyorum. Yazmasam çatlar ölürdüm gibi geliyor bana…

Zeytin’im her sabah mama kabına koştuğunu henüz maman hazır değilse soran gözlerle yüzüme bakışını hiç unutmayacağım. Sütünü içerken çıkardığın şılap şılap sesini keyifle dinlediğimi de… Oysa ağzını şapırdatarak yiyen insanlara sinir olurdum ben! Senin doyduğunu hissetmem yeterdi güne huzurla başlamama…

Gezintiye çıktığımızda sen ve Sena’nın önden gidişinizi, benimse ağır ağır arkadan gelişimi hatırladıkça da gülümseyeceğim belki! Arkada kalmama razı olmazdın. Koşarak geri dönerdin. Misafir çocuklarıyla saklambaç oynardın. Mahallenin sevgilisiydin. Hastalandığında herkes çok üzüldü, senin için dualar ettiler. Sokak hayvanlarını her zamanki gibi beslemeye devam edeceğiz. 4 Nisan Sokak Hayvanları günü senin ölüm günün oldu. Sanki ilahi bir mesaj bu!

Ne çok anımız birikti on beş yıllık ömründe! Sen can dostumuzdun. Kıymetlimizdin. Evimizin bir ferdiydin. Yokluğuna alışmak çok zor olacak. Seni şimdiden özledim. Eminim ki bu özlem hiç bitmeyecek. “Yenisini alacak mısınız?” diyenlere cevabım “Hayır!” Çünkü hiçbir canın ikamesi olamaz. Eski bir ayakkabı mı bu yenisini alalım? Ayrıca can satın alınmaz. Parayla değil, sevgiyle almıştık Zeytin’imizi de…

Kedisi eteğinde uyurken onu rahatsız etmemek için eteğini kesen peygamberimiz Hazreti Muhammet merhameti ve şefkatiyle de ümmetine öncü olmuştur. Kuşu öldüğü için ağlayıp üzülen bir çocuğa taziyeye gitmiştir. Ayetlerinde hayvanlara yer veren“Onlar benim dilsiz kullarımdır. Onlara iyi davranın.” diyen yüce Allah’ım içimizden sevgiyi, şefkati, merhameti hiç eksik etmesin.