Yarınlardan bir şeyler bekleyerek yaşarız. Ertesi güne sağ çıkıp çıkmayacağımızın garantisi yoktur. Ama ertesi gün için planlarımız vardır her zaman. Yatmadan önce saatimizi kurarız. İşte bu umuttur.Yaşamak ise umudun ta kendisidir.
Umut etmeden yaşanabilir mi? Fıkra bu ya! Yıllar önce adamın biri falcıya gitmiş. Falcı ona 40 yıl boyunca açlık ve sefalet içinde yaşayacağını söylemiş. Adam da heyecanla ve umutla “Peki ya sonra?” demiş. Falcı gayet sakin cevaplamış.” Alışacaksın!” Onca eziyete rağmen kırk yıl sonrası için bile güzel günler umut etmek insanın doğasında var sanıyorum. İleride güzel günlerin beklediğine inanmak bile bizi mutlu etmeye yetiyor.
Nazım Hikmet de bir şiirinde “Güzel günler göreceğiz, güneşli günler!” demiyor muydu? Güneşli günleri çok beklese de görebildiğini sanmıyorum. “Umut fakirin ekmeği, ye Mehmet ye!” demiş Orhan Seyfi Orhon da…
“Dünya döndükçe
Umut fakirin ekmeği
Ye Memet ye
Ye Memet ye!”
Orhan Seyfi Orhon
Çok sevdiğim şairlerden Yahya Kemal Beyatlı da “Deniz Türküsü” adlı şiirinin son dizelerindeşöyle söylüyor:
“Çıktığın yolda bugün yelken açık, yapayalnız,
Gözlerin arkaya çevrilmeyerek, pervasız
Yürü hür maviliğin bittiği son hadde kadar
İnsan âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar.”
Yazımı Yahya Kemal Beyatlı’nın bu şiirinin en son dizesiyle sonlandırayım: “İnsan, hayal ettiği müddetçe yaşar.” Geleceğe dair güzel hayallerimiz hiç eksilmesin.
