Onlar bizim masum çocuklarımız. Hepsi sağlıklı doğdular, anne babalarının aldığı yiyecekleri yediler, oyuncaklarla oynadılar, verdiğimiz suyu içtiler, yarattığımız ortamın havasını soludular.

Bu yüzden lösemi oldular.

“Onlar bizim gerçek kahramanlarımız.”

Lösemi oldu, “Yaşamaz.” dediler. Hayatta kalabilmek için kemoterapi denilen bir mücadeleye başladılar. Yaklaşık 3 yıl boyunca Lösemi Canavarı ile savaştılar. Saçları döküldü, ağızlarında yaralar çıktı, ateşleri çıktı, sürekli yoğun bakım servislerinde yattılar.

En önemlisi ilk günden itibaren yüzlerine maske taktılar. 3 sene boyunca evde, hastanede, okulda hatta oyun oynarken bile maske ile birlikte yaşadılar.

LÖSEV olarak şimdi tüm Türkiye’ye bir çağrıda bulunuyoruz:

Gelin onları yalnız bırakmayalım. Duygularını, yaşadıklarını anlamaya çalışalım ve hiç olmazsa senede bir gün,

“Hepimiz maske takalım,

Toplumsal farkındalık yaratalım.”

GERÇEK KAHRAMANLARIMIZ LÖSEMİLİ ÇOCUKLARIMIZDAN

SEVGİMİZİ VE NEŞEMİZİ ESİRGEMEYELİM.