Birlikte büyümenin, güçlenmenin, toplumda yer almanın önündeki tek engel insan egosudur.

Hep bana diyerek çıkılan yol ne kadar kısırsa, birlikte hareketlilik o denli bereketlidir.

Çünkü ancak toplumsal birlik güç sağlar. Birliğin önündeki engel de egodur. İnsanın en büyük sorunu istek ve hırslarına yenilmesidir. Nefsini kontrol edemeyen, kendi dışındakilere tahammül edemeyen, siyasi, toplumsal hareketlerde yol arkadaşı edinemeyenlerin hepsinin ortak hastalığı egodur. Yanında bulunan insanlar hükmedeceği, pasif, silik kişilerden oluşur. Kendini yenilemekten çok karşısındakinin ne yaptığı ile ilgili olur. Hükmetme, dediğini yaptırma ve dediğinde direnme belirgin özellikler içindedir.

Bunları neden mi anlatıyorum?

Çünkü gerek iş gerekse siyasi ortamda bu tür insanlarla çok karşılaşıyorum. İnsanlarda iki büyük güç vardır.

Biri ekonomidir, diğeri insan.

Her ikisi de yatırımı doğru yapmakla kazanılır.

Her ikisi de ekip ruhuyla, takım halinde çalışılırsa olur.

Başarısızlığın temelinde bütünlüğü reddeden, bencil ve benmerkezci yaklaşım vardır. Ego konuşmaya başladığında yanınızdaki insan sayısı azalır, başarı ve kazanç düşer.

Bu tip ego sahipleri, başarının önünde her zaman engeldirler, yığınların mücadelesine, emeklerine ihanet ederler. Başarıyı kendilerine mal etmeleri, kıskançlık,  egoya yenik düşmek kazanılan mevzileri de başarıları da yok etmeye sebep olur, hırs kendileriyle birlikte siperlerin de düşmesine sebep olur.

“Ben”  yani ego hastalığına yakalananların önünü almak kolay değil elbette. Özellikle siyasette, tek adam hırsına yenik düşmek ciddi bir tehlikedir.

Örneğin, Futbolda takım oyunu başarıyı getirir,ama santrafora soracak olursanız, golü atan kendisidir, dolayısıyla başarıda kendinindir, topu pas edenin, oyun kuranın hiç hükmü yoktur!..

Sonuçta egolarımıza mahkûm olduğumuz zaman kızarız, öfkeleniriz, çok rahat eleştiririz tek kusursuz biz oluruz. Başkalarını değerlendirir, hüküm verir, sınıflandırır ve cephe alırız. “Ben olmazsam bu başarı olmazdı” duygusu tüm benliğimizi kaplar. Birlikten uzaklaşma başlar, saflar ayrılır, niyet bozulur, çatı çıtırdar…

Herkes, her şeyi birden olmak istiyor!..

Biz sosyal bir toplum olmayı ne zaman unuttuk, ne zaman ayrıştık, ne zaman ötekileştik, ne zaman safları sıklaştırmak yerine azalttık?..

İnsanı insana düşman eden incecik bir çizgidir. İnsan isteklerine dur demeyi bilecek, sabrı zorlamayacak, düşman edinmeyecek.

İşin özü başarı isteniyorsa herkes sırtındaki egoyu atacak, birlik ve beraberlik içinde hareket edecek. Düşünce birliği, gönül birliği, eylem birliği yapacak.

Aksini yapanların tarihe nasıl gömüldüğüne tanıklık ettik..