1 Eylül Dünya Barış Günü… İyi has ama dünyada barış nerede ondan bir haber veren var mı? Savaşlar yüzünden kan gölüne dönmüş ülkelerde gözyaşları hiç kurumuyor. İç savaşlar da ayrı sorun… Aynı ülkenin insanları birbirlerinin kanına ekmek doğramaktalar. Şehit haberleri yüreğimizi yakmakta yıllardır!

Komşularımız da oldukça kötü günler yaşıyorlar. Suriye; bombalar altında inliyor. Beş yaşındaki Suriyeli çocuk uğradığı zulümlerle acı içinde kıvrım kıvrım kıvranarak ölürken zalimlere şöyle sesleniyor:

• Bana yaptığınız her şeyi Allah’a söyleyeceğim! Her şeyi diyeceğim Allah’a!”    

Ah yavrum, Allah’tan korkan bunu yapar mıydı sana? Unutmasınlar ki kimsenin yaptığı kötülük yanına kalmaz.

Irak; Türkmenlere yapılan eziyetlerle kan gölü olmuş. Türkmenlere sınır kapılarımız kapalı… Onlar hem soydaş hem de dindaşlar bize…  Buna rağmen Suriyeli Araplara açılan kapının Türkmenlere kapatılmasını da anlayamıyorum. Büyüklerimizin bir açıklaması vardır mutlaka ama biz duyamadık her nedense…

Doğu Türkistan’da Türklere yapılan zulümleri sözle anlatmak mümkün değil… Çinlilerin işkenceleri meşhurdur. Soydaşlarımız, din kardeşlerimiz bu işkencelerin her türlüsüne maruz kalıyorlar.

Azerbaycan’daki Hocalı katliamı hafızalarda tazeliğini koruyor. Karabağ kan ağlıyor. İnsanlar topraklarından sürgün edilmişler, işkence görmüşler, onulmaz yaralar almışlar. Tovuz’da şehit edilen soydaşlarımızı da unutmadık. Azerbaycan, canımızdır ve acısı bizim acımızdır.

Filistin yıllardır kendi topraklarından kovuluyor. Amerika’nın şımarık çocuğu İsrail, Filistinlilere eziyet etmekten bıkmadı. Filistinli isyanda… “Kimin toprağından kimi kovuyorsun?” diye haykırıyor Filistinli bir ana… İsrail askerinin elinde silah, Filistinli çocuğun eline ise taş… Böylesine adil (!) bir savaş sürüyor oralarda… Gazze, kan kokuyor yıllardır… İnsanlar kaygı ve korku içinde huzursuz yaşıyorlar yaşamak buysa tabii…

1991-1995 yılları arasında süren Yugoslavya iç savaşında (Hırvatistan – Bosna Savaşı) pek çok kadın ve çocuk katledilmiştir. 11 Temmuz 1995 günü ise Bosna Soykırımı olarak insanlığın utanç günüdür. Sırbistan sınırına 10 kilometre uzaklıkta bulunan Boşnak şehri  Srebrenitsa katliamında vurulan dört yaşındaki bir çocuk ölmeden önce annesine şöyle soruyor:

• Anne, çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi?

2013 Mısır Katliamı da unutulmadı elbette… 16 Ağustos Gazap Cuması akıllardan silinmeyecek. Adeviye ve Ramses Meydanlarında yaşananlar belleklerdeki tazeliğini korumakta hala…

Olmayanların günü var zaten… Dünyada barış yok…“Dünya Barış Günü” var. Kadına, emeğe saygı yok… “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” var. Hayvanları korumak kollamak yok ama “Hayvanları Koruma Günü” var. Benzer örnekleri tek tek yazacak olsam bu liste tren yolu gibi uzar gider.

Olmayan şeylerin günleri kutlu olsun nasıl olabiliyorsa artık… Bu koşullar altında kutlaya biliyorsanız size aşk olsun ve Dünya Barış Gününüz kutlu olsun!